تربیت اقتصادی در خانواده از لوازم اقتصاد مقاومتی

تحریم مساله ای نیست که ما را در منگنه قرار دهد

اقتصاد ایران با توجه به مسایل سیاسی که با استکبار جهانی دارد، مشمول تحریم شده و تحریم ها چه به شکل تحریم های تجاری که از اول انقلاب دچار آن بودیم و چه به شکل تحریم های مالی که هم اکنون بر کشور یا حوزه نفتی اعمال شده است، اثر خود را بر اقتصاد ایران گذاشته است. با توجه به فضای چند لایه اقتصاد جهانی، تحریم مساله ای نیست که ما را در منگنه قرار دهد و تجربه نیز این نکته را نشان داده است. آمار جهانی نشان می دهد تقریبا ۳/۴ تحریم های اقتصادی موفق نیست، یعنی تحریم کننده به آن هدفی که در پی آن است نمی رسد. تحریم ها عمده کاری که می کنند این است که هزینه اقتصادی را بالا می برند و همین بالا بردن هزینه می تواند باعث مزیت نسبی برای اقتصاد داخلی شود که ما خیلی از این قضیه استفاده کردیم و تولیدات داخلی بهتر و بهتر شده است .

ایجاد جو روانی و ترس، هدف اصلی دشمن در تحریم هاست

تحریم ها مانند یک چاقوی دو لبه از یک طرف ممکن است به تحریم شونده و از طرف دیگر به تحریم کننده آسیب وارد کند. اغلب تحریم ها باعث ایجاد وضعیت نسبی برای اقتصاد کشور تحریم شونده شده اند. یعنی همین که جنسی با توجه به تحریم گرانتر می شود و باعث به صرفه تر شدن تولید داخلی می شود، مصرف کننده را به سمت پژوهشگر، تولید کننده و کارآفرین داخلی سوق می دهد.

ایجاد جو روانی و ایجاد ترس، هدف اصلی دشمن در تحریم هاست. به خوبی واضح است تحریم های اقتصادی، تجاری و مالی علیه ایران نشان می دهد که دشمن، در پی ایجاد جو روانی در تحریم است والا خودشان می دانند که تحریم ها را می توان به راحتی در فضای چندلایه اقتصاد جهانی دور زد و هر کالایی که به ما نفروشند در بازارهای دیگر می توان با کمی تفاوت قیمت و هزینه دلالی خریداری کرد.

تبعات واقعی تحریم همان بعد روانشناختی آن است

ما بارها هزینه دلالی را به محقق ایرانی داده ایم. بیش از ۳۰۰ نوع کالا را در سازمان پژوهش های صنعتی داریم که در این سه دهه تحریم تولید شده اند. پس ملاحظه می کنیم تحریم تجاری قابلیت اثرگذاری آنچنانی ندارد و آنچه که مردم را اذیت می کند ترس روانی و یک امر کاملاً ذهنی است نه واقعی.

تبعات واقعی تحریم همان بعد روانشناختی آن است، خانواده ها خیالشان راحت باشد که اگر ما نوسانی در قیمت ارز، طلا و یا مرغ پیدا می کنیم بخش عمده ای از این نوسان واقعی نیست. در حال حاضر بازار قند کشور نوسانی ندارد و روند بازار عرضه و تقاضا مناسب است. اگر یکدفعه با یکی دو تا کار رسانه ای ۲۰ درصد افزایش تقاضا پیدا کنیم، باعث می شود بازار عرضه قند یا هر چیز دیگر باعث تلاطم و آشوب شود و از فردا عرضه آن محصول امکان پذیر نباشد و دلالی، بازار سیاه و احتکار اتفاق بیفتد.

فضای روانی تحریم، خانواده را مورد آسیب قرار می دهد

در این وضعیت دولت باید دلار خرج کند قند یا هر محصول دیگری را سریعاً از خارج وارد کند تا بتواند التهاب بازار را کاهش دهد. حالا اگر آن جو روانی ملتهب نشود، عملا سازوکارهای اقتصادی کار خودشان را انجام می دهند و مشکل خاصی در کار نیست. جلوگیری از ایجاد جو روانی به مقاوم سازی مردم در اقتصاد مقاومتی برمی گردد و اینکه چقدر افراد جامعه اسیر بازی های روانی می شوند یا نمی شوند. این اقتصاددان تاکید کرد: مردم باید این عقلانیت را مورد توجه قرار دهند که اولین آسیب هر گونه بازی خوردن در فضای روانی و اقتصادی به خودشان می رسد؛ یعنی هر بازاری دچار آسیب شود این مردم ایران هستند که اولین ضرر را می کنند و دشمن در تحریم، بیشتر به دنبال اختلال روانی است تا مسئله واقعی! چراکه تحریم های واقعی عملاً در ۷۵ یا ۸۰ درصد موارد قابل اجرا نیست. در آن بخشی هم که اجرا می شود دو لبه است و می تواند باعث ایجاد وضعیت نسبی توزیعی در داخل کشور شود و توان داخلی ما را احیا کند. پس عمده بحث تحریم از سوی دشمن، برای روانشناسی مردم برنامه ریزی شده است.

خانواده ایرانی، تجمل گرایی را کنار بگذارد

مصرف گرایی در اصل مسئله نادرستی نیست؛ چرا که با مصرف، گردش مالی ایجاد می شود و کارگر و سرمایه ای که مواد مصرفی را تامین کرده، اقتصاد را احیا یا پشتیبانی می کند. پس خود اصل مصرف غلط نیست ولی اینکه چه مصرف کنیم مهم است.

ما اگر به جای کالای مصرفی، تجملی و لوکس کالای مورد نیازمان را مصرف کنیم، به اقتصاد کشور کمک کرده ایم. مثلاً همین پول خرید هر ساله پرده و مبلمان را وارد صنعت گردشگری کنیم. هنوز مردم، بخش های زیادی از کشور را ندیده اند. با این گردشگری و هزینه کردن توریستی بخش خدماتی ما احیا شود. ما هنوز در بخش خدمات در حوزه های توریستی، کتاب و هنر ظرفیت های زیادی داریم که نیاز به مصرف مردم ایران دارد.

مصرف کالای ایرانی در خانواده ها نهادینه شود

خرید کردن کالا مثل رای دادن به آن است و مردم با مصرف کالای خارجی به این نوع کالا رای می دهند. وقتی به کالای خارجی رای می دهیم عملاً کارگر و صاحب سرمایه آن کالای خارجی را انتخاب کرده ایم و کارگر و صاحب سرمایه ایرانی را حمایت نکرده ایم. حتی گفتن اینکه کالای ایرانی کیفیت ندارد پس مصرف نکنیم، مصداق همین قضیه است.

تا وقتی که کالای ایرانی خدمت رسان را انتخاب نکنیم و صاحب سرمایه را به گردش مالی نرسانم، فضایی برای بهبود کیفیت محصول ایرانی ایجاد نمی شود. پس مصرف کننده های ایرانی باید این عقلانیت را به خرج دهند چرا که با این دیدگاه از سوی دیگر یکایک مصرف کننده های ایرانی خود یک تولید کننده اند. پیغامی گفت: اگر تولید کننده کفش ایرانی، پنیر یا رب ایرانی مصرف نکند، کارگر و صاحب سرمایه آن کارخانجات نیز هزینه خرید کفش از این تولید کننده را نخواهند داشت. پس ما در یک گردش مالی و چرخش اقتصادی متصل و وابسته به هم هستیم.

خانواده به نظم زنجیره وار مولفه های اقتصادی توجه کند

دادن رای و پول به کالای ایرانی، سبب می شود دولت هم بتواند از تولید کننده ایرانی مالیات خوبی بگیرد و درآمد های خاص خود را داشته باشد، عملاً دچار کسری بودجه نشود و کسری بودجه ما را دچار تورم نکند. وی خاطر نشان کرد: خانواده ها باید به این نظم زنجیره واری که بین مولفه های اقتصادی است توجه کنند. همگی باید برای ساختن اقتصاد ایران دست به دست هم دهیم و البته اگر در این فضا تولید کننده ای علیرغم اینکه ما سال ها جنسش را خریده ایم کیفیت محصول خود را ارتقا ندهد، این مطالبه به حقی است که مردم باید از مسئولین داشته باشند تا صاحب آن صنعت تنبیه شود؛ چرا که نتوانسته است کیفیت مطلوب را به مصرف کنده ایرانی ارائه دهد.